Het is donderdag 15u.10. Het is mooi weer en onze zandbakbeurt.
"Joepie, we mogen weer in de zandbak spelen! O ja, we zoeken verder naar de schat hé" klonk het uit de kleutermondjes.
Er werd vol overgave weer verder gezocht. Alweer een teamactiviteit!
"Nee, hier zit die niet, kom we zoeken eens hier. Ook niet! Misschien hier, er ligt hier wat nat zand....". Nee, niks. De kleuters graafden hier en daar tot op de bodem van de zandbak maar.....tevergeefs! Dan maar een tip van de juf??? Ja !!!
"In deze helft van de zandbak is de schat te vinden!"
"Komaan, zoeken maar, een beetje dieper nog, pas op je gooit de put weer dicht, ga eens uit de weg.....". En dan opeens.........."O kijk, ik zie iets en het is roze". "O ja, ik voel iets.....".
De schat werd bovengehaald. Wat een opluchting, wat een enthousiasme, wat een gejuich!
"Maar juf, nu moeten we nog de sleutel vinden". "Nee, kijk die hangt eraan." Maar....o wee, die is vastgemaakt met een snelbinder. Uit alle macht probeerden enkele kleuters de sleutel los te krijgen maar dit lukt niet. Hoe kunnen we die snelbinder opendoen? "Met een schaar". Inderdaad.....
Vol spanning keken de kleuters toe wat er tevoorschijn zou komen. Voor elk een lollietje en een vlinder-ringetje.
Fijn om te zien dat kinderen nog met een kleinigheid blij kunnen zijn maar zou dit niet met de totale beleving te maken hebben?
Best lastig hé zand tussen de teentjes!
Ja, er moet dan ook nog worden opgeruimd!